කාවන්තිස්ස දැන් එළි බැහැලලු භාතිය සොයන්නට

මෙම පාද දෙස බලා හැදුනලු මුර බලකොටු
රජුට පවන් සැලුවේ මේ කන් වැනි වූ චාමරලු
ගාම්භීර හොරණෑ හඬ දෙන්නෙත් කුංච නදමලු
මේ සද්ධන්තයා දුටු සිංහයා රජකම හැරදැම්මේලු

අඩසඳ පාටට දිලිසෙන දළ දෙකකි
හෙළයේ හද දා කරඬුව දරන්නෙකි
නර්තන සම්ප්‍රදායේ එන ගජගා වන්නමකි
රජ පෙළපතට වැඩි ඒ පෙළපතට ඇත්තේ මහ උරුමයකි

රංචුපිටින් ඇවිදපු ඒ වන මැදද
එලිකළ හැදුවේ ගොඩනැගිලිද ගේ දොර ද
සුදු පාටට දිලිසෙන ඒ දළ දෙකද
ඔවුන් දෙසට යොමු කෙරුවේ වෙඩි සද්ද

රට්ඨ, චණ්ඩි, රඝු සමගින් භාතියද
සිටියේ හැඩ කරමින් ඝන වන පෙතම
මිස්සක, භරණ, දීඝජන්තුට සහ රේවතට
ඒ වැදුණු පතුරුම වැදුනලු දවසක් භාතියට

කෙසෙල් කඳන් බිම හෙලන්නේ යම්සේද
එලෙසම දිග ඇදුනලු මහ ඇතු බිමට
නැගිටින්නට වෑයම් කර නිහඬ විලාපය සිත ඇතිව
අවසන් හුස්ම මුසු කෙරුවලු වැලපෙන සුළඟ වෙත

හැදෙන ගහක් දෙපැත්තෙන්ම දැනෙනවලු
රටක මහිම කියන්නේ එහි මිනිසුන්ලු
වෙඩි උණ්ඩෙකින් වැලලෙද්දි මේ අලි ඇත්තු
සාපය මිසක ආසිරි දෙයිද දෙවි දේවැත්තු

ඒ ගමනෙහි එන්නාවූ තේජසද
කුංචනාදයේ රැව් දෙන්නා ශක්තියද
ආඩම්බරයි මේ හෙළයේ දසුනක්ද
සිංහයා නැති දිනක කොඩියටත් අලියා හොඳ නැද්ද

සිරිලක පිරී ඇත්තේ මනුසත් හදවත්ම
ඇස් ඇරගෙන ඇත නපුරු ඇසුත් ඒ අතරටම
කාවන්තිස්ස දැන් එළි බැහැලලු භාතිය සොයන්නට
නපුරු ඇස්වලට නොගැටෙන් ඒ ඇත් රජ දසුන
මගේ ආයුත් අරන් යන්ට යළි ඔබ පිරිවර වෙතට